Αρκετά και άγνωστα στο ευρύ κοινό περιστατικά κατά τη διάρκεια της καριέρας του αποκάλυψε o Τάκης Λουκανίδης, μιλώντας στον "NovaΣΠΟΡ FM 94,6".
Συγκεκριμένα, ο Βετεράνος άσος μίλησε για τις επαφές που είχε με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ πριν πάει στον Παναθηναϊκό, ενώ στάθηκε και στο ενδιαφέρον που είχε εκδηλώσει η Γιουβέντους για την απόκτησή του.
Ωστόσο, εκείνο που τον στεναχωρεί είναι πως θα ήθελε να βοηθήσει με όποιο πόστο του προταθεί τα νέα παιδιά που υπάρχουν στην πρώτη ομάδα του «τριφυλλιού» και εξέφρασε την άποψη ότι ο Αναστασίου χρειάζεται να έχει πιο ενεργό ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας του.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Τάκης Λουκανίδης:
Για το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ, για το Κύπελλο της ΓΓΑ στη Λεωφόρο:
«Ήταν το ντεμπούτο μου και το θυμάμαι σαν τώρα. Ήταν μία μεγάλη αρχή για μένα και τιμή που φορούσα τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Ήμουν στη Δόξα Δράμας και κατάλαβα ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε σκληρά για να παίξουμε καλά. Είχαμε συμφωνήσει σε όλα με την ΑΕΚ και τον τότε πρόεδρο, τον κ. Σεβαστάκης, και είχαμε συμφωνήσει να φτιάξουμε ένα μαγαζί για παπούτσια»
Για το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού και εκείνο της Γιουβέντους:
«Μετά υπήρξε αναίρεση από την πλευρά του, δεν έγινε τίποτα και δεν ενδιαφέρθηκα και εγώ. Και ο Ολυμπιακός είχε εκδηλώσει το ενδιαφέρον. Είχα μιλήσει με τον κ. Ματζαβελάκη και είχε μιλήσει και με τη διοίκηση της Δόξα Δράμας, η οποία θα έπαιρνε κάποια καλά χρήματα. Όταν είχα έρθει στην Κύπρο, λόγω ενός νόμου που έλεγε πως Έλληνας παίκτης που πάει στο εξωτερικό μπορεί να μείνει ελεύθερος μετά από ένα χρόνο. Όταν ήμουν στην Κύπρο, ήρθε εκπρόσωπος του Ολυμπιακός, ήξερε ότι ήταν να πάρω 300.000 δραχμές στον Παναθηναϊκό και μου είπε ότι εγώ θα σου δώσω 600.000 δραχμές αν έρθεις στον Ολυμπιακό. Όλη η Ελλάδα ξέρει ότι θα πάω στον Παναθηναϊκό και δεν γίνεται να αλλάξω τη στάση μου. Και σήμερα έτσι είμαι.
Αν σου πω κάτι, είναι συμβόλαιο ο λόγος μου. Όταν ήμουν στη Δόξα Δράμας και έπαιζα παράλληλα στην Εθνική Ελλάδας, εκτός ΠΑΟΚ, ήμουν ο μοναδικός παίκτης που έγινε κάτι τέτοιο. Με έβλεπαν οι Ιταλοί. Με την Εθνική Ενόπλων, όταν ήμουν και αρχηγός, παίξαμε στην Ιταλία και κερδίσαμε στον τελικό 1-0 τους Ιταλούς για το Κύπελλο Στρατού. Ήρθαν για να μου κάνουν προτάσεις. Αν πήγαινα στην Ιταλία δεν θα με άφηνε να φύγω η Γιουβέντους. Δεν ξέραμε τίποτα και η Γιουβέντους έμεινε μακριά από τον Λουκανίδη. Το έχω μετανιώσει πάρα πολύ, όχι επειδή δεν ήταν καλή η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού απέναντί μου, αλλά μπορούσα να πάω στον Ολυμπιακό και κράτησα τον λόγο μου».
Με ποιον παίκτη από τη σημερινή εποχή θα συνέκρινε τον εαυτό του:
«Την εποχή που έπαιζα εγώ ποδόσφαιρο στη Δόξα Δράμας και ήρθα στον Παναθηναϊκό έπαιξα από σέντερ φορ μέχρι έξω αριστερά και τερματοφύλακας. Ποιος παίκτης έχει αγωνιστεί σε όλες τις θέσεις, χωρίς να αντιμετωπίσει μεγάλο πρόβλημα. Όταν δεν πήγαινε καλά η ομάδα και δεν έβαζε γκολ, έπαιζα σέντερ φορ, ή όταν θέλαμε να κρατήσουμε το 1-0 έπαιζα στην άμυνα. Τέτοια πράγματα δεν γίνονται τη σημερινή εποχή και μέσα στο παιχνίδι».
Για τον σημερινό Παναθηναϊκό:
«Παρακολουθώ τον Παναθηναϊκό και θέλω η ομάδα να πάει πολύ καλά. Ήθελα να είμαι κοντά στην ομάδα, η οποία αποτελείται από νεαρά παιδιά. Είμαι προπονητής και είχα επιτυχίες στο ενεργητικό μου. Θα μπορούσα να είμαι τεχνικός σύμβουλος και να προσφέρω στην ομάδα μου. Λείπει στην ομάδα κάτι που πρέπει να γίνεται: ο προπονητής βλέπει αυτά που δεν γίνονται στον αγωνιστικό χώρο και μένει με σταυρωμένα τα χέρια. Θα έπρεπε να φωνάζει και να δίνει εντολές στους παίκτες για να κάνουν τις ανάλογες κινήσεις».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νεοτάκης Λουκανίδης γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρλιου 1937 στο Μεσοχώρι Παρανεστίου Δράμας από αγροτική πολύτεκνη οικογένεια. Οι γονείς του ονομάζονταν Γιώργος και Χριστίνα και είχε άλλα τέσσερα αδέρφια: το Θανάση που επίσης υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής της Δόξας και του Ολυμπιακού, το Χαράλαμπο, την Κωνσταντία και τη Σοφία. Σε ηλικία πέντε ετών έχασε τον πατέρα του, τον οποίο κρέμασαν οι βουλγαρικές δυνάμεις κατοχής το 1942.
Από τότε η μάνα του έγινε και πατέρας για τα πέντε παιδιά της. Τους συμπαραστεκόταν ακόμα και στο γήπεδο, στις κερκίδες της θρυλικής Δόξας. Από το 1947 είχαν μετακομίσει στη Δράμα σε ένα σπιτάκι δύο δωματίων και η μάνα του έκανε δυο δουλειές για να ζήσουν. Παρόλαυτα, τον μικρό Τάκη αναγκάστηκε να τον βάλει στο ορφανοτροφείο, από όπου βγήκε πτυχιούχος της Μέσης Γεωπονικής Σχολής της Κομοτηνής.
Το ξεκίνημα
Ο Τάκης έπαιζε μπάλα στο ορφανοτροφείο της Δράμας και στη Γεωπονική μπήκε στην ομάδα της Σχολής ως τερματοφύλακας αρχικά και έπειτα μέσος, αμυντικός, επιθετικός... Σε όποια θέση είχε ανάγκη η ομάδα, μπορούσε να αγωνιστεί.
Το πρώτο του δελτίο υπέγραψε το 1953 στην ΑΕΚ Κομοτηνής, έπειτα από πρόταση ενός καθηγητή του, που ήταν στο συμβούλιο της ομάδας. Όμως, επειδή δεν σκόπευε να μείνει μόνιμα στην Κομοτηνή, έκανε συμμφωνία μόλις τελειώσει τη σχολή να του επιτρέψουν να πάρει μεταγραφή στη Δόξα Δράμας. Όμως, δεν τήρησαν το λόγο τους και η μεταγραφή έγινε με επεισοδιακό τρόπο, χάρις στην επιμονή και στην ευστροφία της μητέρας του.
Στη Δόξα
Το 1955 υπογράφει στη Δόξα Δράμας, αλλά ένα σπάσιμο στο χέρι τον αφήνει πίσω στις προπονήσεις την πρώτη χρονιά. Τελικά με μεγάλη προσπάθεια καταφέρνει να παίξει στην πρώτη ομάδα, αν και ήταν μόλις 19 χρονών. Και τι ομάδα: Αντώνης Γεωργιάδης, Παρ. Γρηγοριάδης, Παύλος Γρηγοριάδης, Κοτρίδης, Ιωάννου, Πιστικός κι ο αδερφός του Θανάσης. Παράλληλα, πιάνει δουλειά στην Ηλεκτρική Εταιρεία της πόλης και εξασφαλίζεται επαγγελματικά.
Στα πέντε χρόνια του στη Δόξα γνωρίζει στιγμές δόξας, που παρόμοιες δεν είχε ζήσει ως τότε επαρχιακό σωματείο. Οι μαυραετοί του βορρά φτάνουν τρεις φορές στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Στον τελικό του 1958 στο Στάδιο Καραϊσκάκη κατά του ουσιαστικά γηπεδούχου Ολυμπιακού αγωνίζεται και ο Τάκης. Χάνουν με 1-5, αλλά τον επόμενο χρόνο είναι και πάλι παρόντες στον τελικό. Αντίπαλος και πάλι ο Ολυμπιακός. Χάνουν ξανά με 1-2 και η Δόξα αποκτά τον τίτλο της "βασίλισσας χωρίς στέμμα".
Το 1958 καλείται στην Εθνική ομάδα, ο μόνος παίκτης εκτός ΠΟΚ, για τον αγώνα με την μεγάλη Γαλλία των Φοντέν, Κοπά, για το Κύπελλο Εθνών. Ντεμπούτο του Λουκανίδη αλλά συντριβή με 1-7, μια από τις χειρότερες της εθνικής ομάδας. Επίσης, αγωνίζεται στην Εθνική Ενόπλων κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Στον Παναθηναϊκό
Τον Λουκανίδη αρχίζουν να τον γλυκοκοιτάζουν οι αθηναϊκές ομάδες. Πρώτη ενδιαφέρθηκε η ΑΕΚ το 1959 αλλά 2.000 κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από τα γραφεία της ομάδας αποτρέποντας τη μεταγραφή. Επίσης, ενδιαφέρθηκε η ιταλική Γιουβέντους, παράγοντες της οποίας τον είχαν δει να αγωνίζεται με την Εθνική Ενόπλων.
Ενδιαφέρεται και ο Παναθηναϊκός, με τον οποίο ο παίκτης τα βρίσκει. Η Δόξα αντιδρά κι έτσι ο Λουκανίδης φεύγει για ένα χρόνο στην Κύπρο, στο ΑΠΟΕΛ, από όπου σύμφωνα με κάποιο κανονισμό της εποχής, μπορούσε στη συνέχεια να μεταγραφεί σε οποιαδήποτε ομάδα επιθυμούσε. Τελικά, το 1961 υπογράφει στον ΠΑΟ, αφού στο μεταξύ τον είχαν πλησιάσει και παράγοντες του Ολυμπιακού.
Στον Παναθηναϊκό αγωνίστηκε ως το 1969, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδος. Στο μεσοδιάστημα γνώρισε τη σύζυγό του, την Άννη, αλλά επειδή δεν τον ήθελαν οι δικοί της αναγκάστηκαν να φύγουν στη Νότια Αφρική το 1965. Έπαιξε κι εκεί σε μια ομάδα για λίγους μήνες.
Στον Άρη
Η σχέση του με τον Παναθηναϊκό είχε χαλάσει από το 1967 και ο προπονητής Μπόμπεκ δεν τον χρησιμοποιούσε. Τελικά, κατάφερε να πάρει μεταγραφή στον Άρη. Έπαιξε εκεί για μια σεζόν και έφτασε με την ομάδα ως την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ήταν το τέλος μιας πλούσιας καριέρας. Στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελματικά με το πρακτορείο ΠΡΟΠΟ που είχε ανοίξει.
ΠΗΓΕΣ: greenmood.gr, olympiacos-blog.blogspot
