Συγκινητικό άρθρο του Εμίλιο Πέρεθ ντε Ρόθας στην «Sport» για την παρουσία του Τίτο Βιλανόβα στο «Καμπ Νόου».
ΣΕ ΕΙΔΑΜΕ, λυπάμαι. Σε είδαμε και η καρδιά μας πετάρισε. Πετάρισε χαρούμενα. Όλοι κοιταχτήκαμε και, με τα μάτια, είπαμε «είναι εκείνος, έτσι δεν είναι;». Και ναι, ήσουν εσύ.
Σε είδαμε, λυπάμαι. Ξέρω ότι δεν πήγες για να σε δούμε, έτσι είσαι εσύ. Αλλά πήραμε μια τεράστια χαρά μαθαίνοντας για εσένα. Με το μάλλινο σκουφάκι, μια ενδυματική επιλογή που, να ξέρεις, όλοι, όλοι είδαμε στο σπίτι, στα κεφάλια πολλών από εμάς, άνδρες και γυναίκες. Τώρα το φοράς εσύ και, κοίτα να δεις, έχει το δικό του άρωμα γκλάμουρ.
Σε είδαμε, λυπάμαι. Και αμέσως διαπιστώσαμε ότι είχες τοποθετηθεί σε μια διακριτική θέση, πίσω από έναν καμεραμάν, όρθιος, για να περάσει απαρατήρητος. Όχι γιατί ήθελες να κρυφτείς, κάθε άλλο, αλλά γιατί είναι έτσι ο χαρακτήρας σου.
Σε είδαμε, λυπάμαι. Και ανακαλύψαμε ότι συνοδευόσουν από τον Βιλανόβα που έρχεται, ο οποίος προσπαθεί να γίνει κεντρικός αμυντικός, αλλά του αρέσει να προωθείται στα κόρνερ. Ήσουν με τον γιο σου Αδριά, ο οποίος πετυχαίνει γκολάρες με την ομάδα Νέων. Ήταν σαν να βλέπεις έναν εκ των τριών Μάγων με τον συνοδό του. Με καθυστέρηση, αλλά η εικόνα είχε μαγεία, κυρίως για όσους θέλαμε να μάθουμε νέα σου και δεν είχαμε. Δηλαδή, για όλους.
Σε είδαμε, λυπάμαι. Και, μόλις σε είδαμε, σκεφτήκαμε ότι και εσύ είχες επιλέξει αυτή την βραδιά για να γίνεις ορατός, έστω και αν ήσουν μισοκρυμμένος, ούτε καν καθισμένος, ούτε καν στην καλυμμένη εξέδρα, πόσο μάλλον στα επίσημα. Ποτέ δεν ήσουν άνθρωπος των επίσημων, δεν θα είσαι τώρα που, απλώς, θέλεις να απολαύσεις το κομματάκι δόξας μιας ομάδας που έκανες πρωταθλήτρια.
Σε είδαμε, λυπάμαι. Και όλοι σκεφτήκαμε πως κάτι επρόκειτο να συμβεί. Για την ακρίβεια, είχε συμβεί το καλύτερο: Ήσουν εκεί, όρθιος, ευθυτενής, στα πόδια σου, αναλύοντας πως κινούνταν η ομάδα, τι εντυπώσεις σου άφηνε ο «Αντρεσίτο» και αν εκείνος ο αγχωμένος Αλέξις είχε πλέον καθιερωθεί. Σε είδαμε επίσης να κοιτάς προς τον πάγκο για να μάθεις πότε θα επέστρεφε ο Λέο Μέσι. Συγνώμη, αλλά εσύ ήδη ήξερες ότι ο «ψύλλος» θα επανεμφανίζονταν στο 62ο λεπτό και θα έβαζε δύο γκολ. Το ήξερες γιατί εξακολουθείς να τον προπονείς.
Σε είδαμε, λυπάμαι. Και, για λίγες ημέρες, δεν θα ξαναρωτήσουμε για εσένα. Ξέρουμε ότι είσαι εκεί. Και αυτό για όλους είναι ήδη πολύ. Είναι τα πάντα. Να είσαι ευτυχισμένος. Πάλεψε. Πίστεψε. Εμείς ποτέ δεν σε ξεχνάμε. Πες το στην Μόντσε. Και στην Καρλότα. Και στον Αδριά.
Απαραίτητη σημείωση – επεξήγηση: Η έκφραση «λυπάμαι» που χρησιμοποιεί ο δημοσιογράφος έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Τίτο θα προτιμούσε να περάσει εντελώς απαρατήρητος και όχι με την κατάστασή του.
ΠΗΓΗ: blaugrana.gr